موعود در آیین بودا
آیین بودا یکی از
شاخه‌های کیش هندوست. این آیین از هندوستان بیرون آمده و به خاطر گسترش در مناطق
پر جمعیت جهان، پیروان زیادی دارد و اخیراً به اروپا و آمریکا نیز سرایت کرده است.
بودا (Buddha) به معنای بیدار، لقب گوتاماشاکیامونی (Guatama Sakya-muni) بنیانگذار مکتب اصلاحی بودیسم است.
اندیشه‌های اصلاحی
بودا در مخالفت با تعصب‌های برهمنان بود و اختلافات طبقاتی را باطل می‌شمرد.
تعالیم اخلاقی وی در مجموعه‌هایی مانند تری‌پیتکا ((Tri-pitka یعنی سه سبد، گرد آمده است. تری‌پیتکا – قدیمی‌ترین کتاب مقدّس
بوداییان – دارای سه بخش می‌باشد:
1- قواعد رهبانیت؛
2- وسیله‌ی رستگاری؛
3- مفهوم فلسفی و
روانشناسی؛
در آیین بودا، اندیشه‌ی
منجی موعود با مفهوم میتریه (Maitreya) (واژه‌ای سنسکریت به معنای مهربان) تبیین می‌گردد. در الهیات
بودایی، او را آخرین بودا از بودایان زمینی می‌دانند که هنوز نیامده است، اما
خواهد آمد تا همه‌ی انسان‌ها را نجات دهد. در نمانگاریِ بودایی، او را به هیأت
مردی نشسته که آماده‌ی برخاستن است، نمایش می‌دهند تا نمادی باشد از آمادگی وی
برای قیام!
در مهاوَنسه (Mahavansa) که به تاریخ سریلانکا می‌پردازد، روزشمارِ حوادث مربوط به قیام
میتریه به وضوح چنین گفته شده است:
«پنج هزار سال پس از
آخرین بودا، آفتاب آموزه‌های بودایی افول می‌کند و طول عمر آدمیان به ده سال فرو
می‌کاهد. در این زمان چرخه وارونه می‌گردد. زندگی متحول شده، به طوری که متوسط عمر
مردم به هشتاد هزار سال می‌رسد. با این عمرهای طولانی و زمینه‌ی مناسب برای تعالیم
بودا، یک راهنما خواهد آمد. او برای مردم رفاه و بهروزی می‌آورد و آموزه‌های بودا
را ترویج می‌کند. آن‌گاه که چنین فضایی بهشت‌گون فراهم آمد، میتریه از آسمان
توشیته(Tushita) نزول می‌کند، بوداییِ خویش را به کمال می‌رساند، و درمه را به
فرهیختگان می‌آموزد.»1
پی نوشت:
1. مقاله‌ی گونه
شناسی اندیشه‌ی موعود، ص 124، به نقل از فصل‌نامه‌ی انتظار، ش 15، ص 158 .
منبع: تنهاراه
